JOHN LAW: ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ, ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΚΑΙ ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΥΠΩΣΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΕ ΧΑΡΤΙ

Η ιστορία έχει έναν πολύ παράξενο τρόπο να επαναλαμβάνεται. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν μπορείς με ακρίβεια να κατανοήσεις το παρόν και να προβλέψεις βάσει ρεαλιστικών στοιχείων με σιγουριά το μέλλον. Σαν κάποιο μικρό παιδί να παίζει ξανά και ξανά το ίδιο παιχνίδι αλλάζοντας μόνο τα ασπρόμαυρα πιόνια του, κρατώντας ωστόσο το ίδιο πάντα σενάριο. Η ιστορία του John Law, του ανθρώπου που εφηύρε το χρήμα ως χαρτονόμισμα, είναι ένα απλό παράδειγμα  παραμόρφωσης και τερατογένεσης στην πορεία του χρόνου. Γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια τραπεζιτών στο Εδιμβούργο της Σκοτίας το 1671. Από μικρός είχε δύο μεγάλες αγάπες:
τα μαθηματικά και τις γυναίκες. Για το πρώτο οι δάσκαλοί του έμεναν έκπληκτοι από την ευφυΐα του. Ενώ όσον αφορά τις γυναίκες, η οικιακή τους βοηθός τον μάθαινε (στα κρυφά) για τους τρόπους συμπεριφοράς και αποπλάνησης στα αριστοκρατικά σαλόνια. Δεν πίστευε στο Θεό και αυτό ήταν πάλι κάτι πρωτότυπο γι' αυτό το παιδί, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τότε όλοι πίστευαν και σέβονταν τη θέληση του Θεού. Ακόμα και όταν ο πατέρας του εγχειρίστηκε, εκείνος δεν περίμενε από το Θεό να τον γιατρέψει και αποδέχτηκε ότι βάσει στατιστικών πιθανοτήτων θα πέθαινε. Έτσι και έγινε. Μετά το θάνατο του πατέρα του κληρονόμησε όλη την οικογενειακή περιουσία, έφυγε από την Σκοτία και πήγε στο Λονδίνο.

Η ζωή του δεν ήταν πια η ίδια. Έπαιζε χαρτιά και έχασε όλη την περιουσία του στο τζόγο. Σκότωσε για μια γυναίκα, σε μονομαχία έναν Άγγλο και έτσι εκδιώχτηκε από την Αγγλία ως δολοφόνος. Το μυαλό του όμως είχε γίνει πιο κοφτερό. Αποζητούσε τρόπους να βγάλει χρήματα. Θεωρούσε ανοησία να μετριέται το χρήμα με χρυσά τάλιρα, ενώ θα μπορούσε να τυπωθεί στο χαρτί.

Κανείς όμως δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά. Στην προσπάθειά του αυτή, γνώρισε πολύ κόσμο με επιρροή σε σημαντικές θέσεις των κρατών της Ευρώπης, αλλά κανείς δεν τον εμπιστευόταν, ώστε να υλοποιήσει την ιδέα του. Οι γυναίκες συνέχιζαν να πέφτουν στην αγκαλιά του, περνούσε καλά με τα λεφτά που έβγαζε από τις μικροαπατεωνιές του, όμως όλα αυτά δεν τον ικανοποιούσαν.

Ώσπου μια μέρα ο Δούκας της Ορλεάνης, τον όποιο γνώρισε στο Παρίσι, του έδωσε γαλλική υπηκοότητα. Όχι μονό αυτό! Το διόρισε ελεγκτή των οικονομικών! Τότε ο John Law πήγε στην Banque Generale και εκεί έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Το Χρήμα τυπώθηκε στο χαρτί, εγκεκριμένα μάλιστα από το κράτος της Γαλλίας. Το χρήμα έρεε άφθονο. Η οικονομία άρχισε να ανθίζει, η φτώχεια άρχισε να εξαλείφεται. Ο John ήταν πια, όχι μόνο ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ευρώπης, αλλά και ο πιο ευτυχισμένος. Το όραμά του έγινε πραγματικότητα. Βρήκε τον τρόπο να πολεμήσει τη φτώχεια.

Όμως η ευτυχία δεν κράτησε για πολύ. Οι άνθρωποι είναι άπληστοι σε οποιαδήποτε κοινωνία ή εποχή κι αν ζουν. Έτσι και τότε, το κράτος άρχισε να πληρώνει τα χρέη μέσω του τυπογραφείου του John με χάρτινα νομίσματα, τεράστια χρέη, και αφού τα πλήρωσε, τότε στην Γαλλία φάνηκε η γύμνια του εικονικού πλούτου. Ο πληθωρισμός είχε αυξηθεί πολύ, οι Γάλλοι έχασαν τις ανέσεις που είχαν συνηθίσει να ζουν, αυτό έφερε πανικό στη γαλλική κοινωνία και με τη σειρά της στην οικονομία της χώρας. Και η κρίση εξαπλώθηκε πολύ σύντομα και σ' όλη την Ευρώπη.

Οι πλούσιοι άρχισαν να χάνουν αρκετές περιουσίες, ενώ οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι. Σήμερα οι εγκυκλοπαίδειες θεωρούν ότι εκείνος ήταν ένας από τους λόγους που ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση το 1789. Προσπάθησε για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς να λάβει υπόψη του ότι εκτός από τους φτωχούς που θα έφτιαχναν τη ζωή τους, οι πλούσιοι θα προσπαθούσαν να ογκώνουν τις περιουσίες τους. Ήλπιζε μάλλον στο ότι οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν όλοι ίσοι, ακόμα και στον πλούτο, αλλά δε σκέφτηκε την απληστία των ανθρώπων και έτσι αυτοεξορίστηκε στην Βενετία.

Συνέχισε να ζει από τα κέρδη που του έφερνε ο τζόγος, ποντάροντας πάντα στις πιθανότητες των φύλλων που είχε ο αντίπαλος. Πέθανε στη Βενετία. Και ο κόσμος δεν ήταν ποτέ ο ίδιος...

Ο Claude Cueni κυκλοφόρησε ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τη ζωή του John Law με τίτλο "Το μεγάλο παιχνίδι" και τον χαρακτηρίζει ως "τον τέλειο συνδυασμό του Καζανόβα και του Μπιλ Γκέιτς".

www.psema.gr