ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΟΡΑΜΑΤΟΣ, ΑΝΤΙ ΚΑΤΑΤΟΝΙΑΣ

"...θέλομε να λειτουργήσει η ακατανίκητη δύναμη του παραδείγματος, όπως μας την διδάσκει η κοινωνική Ψυχολογία- αλλ΄ ακόμη κι η κυτταρολογία («μιμητισμός»). Δύναμη μεγάλη· κινείστε την..."

Γράφει ο Θεοδόσης Π. Τάσιος*

1. 'Οσοι, αντιδραστικοί, τριάντα χρόνια τώρα γράφαν για την κατηφόρα, κι εμείς δέν παίρναμε χαμπάρι (έτσι που ήμασταν μεγαλορρήμονες Αντιλαϊκοί λαϊκιστές της πεντάρας), τώρα πιά δέν έχουν κανέναν λόγο να συνεχίσουν να φωνάζουν. Κι ούτε βέβαια να επιχαίρουν μπορούν «σας τα λέγαμε ΄μείς». Τώρα, που όλοι τον νοιώσαμε τον πάτο (όλοι, εκτός απ΄ τους παλαιοημερολογίτες αφενός, και τα κομματικά φοιτητικά μαγαζάκια αφετέρου), τώρα λέγω εκείνοι οι «αντιδραστικοί» (τρομάρα στην ορολογία μας), έχουν νομίζω ένα άλλο καθήκον:
α) Να συμβάλουν στη συγκέντρωση δυνάμεων, για τη δημιουργία των απαιτούμενων αντισωμάτων, κόντρα στην Ηττοπάθεια. β) Να συμβάλουν σε μια χειροπιαστή Αυτοεκτίμηση, στηριγμένη σε όσα σήμερα δημιουργεί ο Λαός μας, κι όχι σ΄ όσα χάλαγε μέχρι χθές- ούτε σ΄ όσα επιστημονικοφανή φούμαρα μας διηγούνταν καμπόσοι.

Κι άς βοηθήσουμε κι εμείς σ΄ αυτόν τον σκοπό όση ημίν δύναμις ολίγη- με δυό προτάσεις πρακτικές (προφανούς νομίζω πολιτικής σημασίας): Πρώτον, μας χρειάζεται ξεκάθαρη παρουσίαση δεδομένων του εκάστοτε μείζονος προβλήματος- αντί για το πέλαγος της «περι» το πρόβλημα φλυαρίας. Και δεύτερον, έχομε ανάγκη απο μια συστηματική συγκέντρωση και προβολή των πολυπληθέστατων πυρήνων «καλής Ελλάδας», που υπάρχουν και θα πληθαίνουν τώρα πιά στη Χώρα μας. Ετσι θα δυναμώνει το Οραμα.

2. Τί θα ΄πεί λοιπόν «ξεκάθαρη παρουσίαση των δεδομένων» του κάθε προβλήματος; Θα ΄πεί συνοπτική δημοσιοποίηση, απλοποιημένων έστω, των γυμνών ποσοτικών χαρακτηριστικών του θέματος. Και ιδού παράδειγμα. Να καταλάβει ο κόσμος τί είναι το Ασφαλιστικό: Τέσσερα νούμερα μόνον- με πολύ χοντρά ψηφία όμως. Τόσοι δουλεύανε πρίν απο 30 χρόνια (αριθμός), και τόσοι βρίσκονταν τότε στη σύνταξη (αριθμός)- άρα φτάνανε τα λεφτά. Σήμερα, τόσοι δουλεύουνε (αριθμός), αλλα τόσοι πολύ περισσότεροι είναι συνταξιούχοι (αριθμός)- άρα δέν φτάνουνε τα λεφτά. Ναί, ξέρω, υπάρχουν κι άλλες αιτίες (όπως η κακοδιοικησία των Ταμείων, η ετεροχρησία πόρων απ΄ το αδηφάγο Δημόσιο κ.λπ.)- αλλα δέν πρέπει να πνιγεί το κύριο μήνυμα εξαιτίας των δευτερευόντων.

Αλλο παράδειγμα, το Χρέος: Θα δημοσιεύεται κάθε βδομάδα η καμπύλη του συνολικού δημόσιου χρέους, απ΄ το 1980 κι ύστερα. Κάθε βδομάδα. Με κόκκινη γραμμή όταν ανέβαινε (ή ανεβαίνει)- με πράσινη γραμμή όταν κατέβαινε (ή κατεβαίνει). Η καμπύλη ξαναπαρουσιάζεται κάθε βράδυ πρίν απ΄ τα δελτία ειδήσεων στις τηλεοράσεις- κάτι σάν αναγγελία σπουδαίων γεγονότων («με χορηγό επικοινωνίας το κανάλι μας»). Δέν είναι φεύ όλα τα προβλήματα ποσοτικοποιήσιμα- αλλα δέν πειράζει: Αντί των αριθμών, θα αρκούσαν μερικές κρουστές φρασούλες, η μιά κάτω απ΄ την άλλη (εντός μαύρου πλαισίου όμως). Κάτι σαν σκελετός ανάλυσης του προβλήματος. Πάντως όχι μακροσκελείς ανακοινώσεις αρμοδίων και αναρμοδίων, όπου η λεπτομέρεια ή η πονηριά θα κουκούλωναν την ουσία. Παράδειγμα, φρασούλες για τα «κλειστά» επαγγέλματα: «Πιθανολογούμενο άμεσο οικονομικό κέρδος. Πιθανή μείωση δημοσιονομικών εσόδων. Αναμενόμενη ενίσχυση πνεύματος ανταγωνιστικότητας. Πιθανή έκπτωση ποιότητας προσφερομένων υπηρεσιών». Αυτή η λακωνική καλοστημένη ανακοίνωση θα λέγεται «Αναλυτάριο».

Υποστηρίζω οτι το μεγαλύτερο όφελος απο μια τέτοια στρατηγική θα είναι η ενθάρρυνση πολιτικής συμμετοχικότητας (ουσιώδους εν ανεπαρκεία) ενος λαού που έτσι κι αλλιώς θα τραφεί με κομματογενή συνθήματα. Γιατί να μήν προηγούνται οι ρεαλιστικότερες συνοπτικές αναλύσεις των υπευθύνων;

3. Μια τέτοια αυξημένη συμμετοχικότητα στην ουσία των πραγμάτων (αντί για τις κραυγές των οδοφραγμάτων), έχει κι ενα άλλο καλό: Γίνεται και υπόστρωμα του ζητουμένου νέου Οράματος. Διοτι, πράγματι, όταν «ακούς» μόνον (ή όταν κραυγάζεις μόνον) τείνεις προς κατατονίαν. Ενώ, όταν «βλέπεις» και στριφογυρίζει το μυαλό-σου, κατανοείς και διαβλέπεις. Και για να ενθαρρύνομε αυτήν τη δημιουργική τάση, άς αρχίσομε κάθε μέρα, σε κάθε δημόσιο μέσο (προφορικό, γραπτό ή παραστατικό), άς αρχίσομε λέω να προβάλομε εμμόνως τα πάμπολλα θετικά γεγονότα που συμβαίνουν στη Χώρα. (Οι συνελεύσεις των Ιδιοκτητών ΜΜΕ και τα σωματεία των Δημοσιογράφων θα δεσμευθούν να το κάνουν κάθε μέρα- πατριωτισμού ένεκεν): θα τα αναζητούμε εμμόνως αυτά τα περιστατικά, αντί να σκαλίζομε αποκλειστικώς τις πληγές μας. Αμφότερα χρειάζονται. Για να πεισθούν μάλιστα οι μιμιτζήδες οτι καί αυτά «πουλάνε», θα προηγηθεί και πειστικότατη σχετική δημοσιοποίηση.

Λαμπροί φοιτητές (κι ανθεκτικοί Δάσκαλοι) που κάνουν έργο στάθμης, θα προβάλλονται. Θα παρουσιάζονται προοδευτικοί αγρότες (χωρίς τρακτέρ). Το ίδιο και προκομένοι Μετανάστες. Εξοχοι Τεχνίτες θα προσφέρονται ως παραδείγματα. Οι υπάλληλοι των ΚΕΠ (τί νησίδα αριστείας!) θα αναγνωρίζονται. Αφοσιωμένοι Γιατροί θα ευφημίζονται. Αλλα θα περιγράφονται και καλοτελειωμένα τεχνικά έργα που άλλαξαν την εικόνα της Χώρας. Ξεβρομισμένοι τοίχοι ελληνικών Πανεπιστημίων θα επιδεικνύονται. Το καθημερινό έργο των «Αθηναίων εν Δράσει» (κι ακολουθεί το έργο των «Πατρέων», «Θεσσαλονικέων» εθελοντών) θα γνωστοποιείται στα αυτιστικά τμήματα της κοινωνίας μας. Και θα διηγούμαστε και ιστορίες φτωχόπαιδων που διαπρέπουν σήμερα, μέσα κι έξω απ΄ τη Χώρα. Ολα θα μπαίνουν στο δεξιό πάνω μέρος της πρώτης σελίδας των εφημερίδων (στήλη «Οι καλές Ελλάδες»)- όπως λ.χ. επι εξήντα χρόνια γινόταν στην Πράβντα.

Κοντολογίς, θέλομε να λειτουργήσει η ακατανίκητη δύναμη του παραδείγματος, όπως μας την διδάσκει η κοινωνική Ψυχολογία- αλλ΄ ακόμη κι η Κυτταρολογία («μιμητισμός»). Δύναμη μεγάλη· κινείστε την.

4. Μερικές εφημερίδες, κάμποσοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, λίγοι στην αρχή τηλεοπτικοί σταθμοί- δυό, τέσσαρες, έξη μήνες: Και τότε θα δείτε πώς μια τέτοια «ενημερωτική» αλλαγή θα φέρει μιαν αλλαγή Αξιολογίας, απ΄ όλο και πιό πολλές κοινωνικές ομάδες. Μήν πιστεύετε στον μύθο των θαυμάτων που ευαγγελίζονται οι πολιτικές μεγαθεωρίες μέσω οργανωτικών και θεσμικών σχημάτων, απουσία των Ανθρώπων: Πολύ περισσότερα εξαρτώνται απ΄ την καρδιά και το ήθος των Ατόμων που απαρτίζουν το σύνολο. Και πάντως, μήν πείτε «δέν γίνονται αυτά τα πράγματα»: Διοτι αφενός μέν αυτά γίνονται ευκολότερα απ΄ ό,τι φαίνεται, και αφετέρου μια τέτοια αρνητική-σας στάση θα συνιστούσε έργω συνενοχήν στην επερχόμενη Κατατονία.


 *Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

www.psema.gr - Πηγή: ΒΗΜΑ