Η ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ... ΚΟΙΜΑΤΑΙ (ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ)

Η Αθήνα, προεκλογικά είναι μια πόλη που αλλάζει ταυτότητα. Γίνεται πιο καθαρή, πιο λαμπερή, πιο φωτεινή από τις υποσχέσεις και από τη μακραίωνη ιστορία της... Λιγότερο αληθινή όμως και περισσότερο ψεύτικη. 

Γράφει η δημοσιογράφος
& συγγραφέας Νάντια Κατσαρού

 Πριν από λίγες μέρες, είχα αναφερθεί στους κατουρημένους τοίχους που περνάς από δίπλα τους και σου 'ρχεται να ταβλιαστείς από την μπόχα. Εντάξει, όλοι οι άντρες, λίγο πολύ, βολεύονται σε τοίχο. Δεν είναι καλό να τα κρατάνε. Κινδυνεύει ο προστάτης τους. 



Αλλά είναι κάποιοι τοίχοι στην Αθήνα, πιο τυχεροί από τους υπόλοιπους. Δεν τους λείπει η περιποίηση. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται γύρω από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο των Εξαρχείων. Χαριλάου Τρικούπη με Ναυαρίνου. Ωραιότατο πάρκο και εξαιρετική πρωτοβουλία. Αλλά λάθος μελέτη. Πώς φαίνεται ότι δεν έγινε από επαγγελματίες που μοσχοπληρώνονται από τους αρμόδιους φορείς.

Το πάρκο είναι χωρίς τουαλέτες. Άμα το διαχειριζόταν ο Δήμος, όλο και θα έκανε τουαλέτες. Αλλά ευτυχώς που δεν το διαχειρίζεται, γιατί θα ήταν άλλη η χρήση του. Αυτή λοιπόν την παράλειψη, έρχονται να την καλύψουν οι γύρω τοίχοι. Κι όποιος περνάει από κει απολαμβάνει το μεθυστικό άρωμα που αναδύεται απ' αυτούς. Τα δε πεζοδρόμια κάτω από τους τοίχους, έχουν γίνει μαύρα.

Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη σε περιοχές γύρω από την Ομόνοια. Εκεί βέβαια, οι κατουρημένοι τοίχοι είναι το μικρότερο πρόβλημα, τη στιγμή που οι κατουρημένοι από την πρέζα άνθρωποι είναι πιο πολλοί από τους τοίχους..

Η Αθήνα είναι μια πανέμορφη πόλη. Και το εδώ και 3.000 χρόνια ιστορικό της κέντρο γράφει και πάλι ιστορία. Στην μπόχα, στην αρρώστια και στην ασχήμια. Και ,ασφαλώς, η ασχήμια δεν είναι στους ανθρώπους που ζουν το δράμα τους, αλλά στο πόσο αποτελεσματικές είναι οι δράσεις για να ξεφούγουν από αυτό το δράμα.

Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Και δεν είμαι εγώ η ειδική σ' αυτά τα θέματα. Εγώ για τους κατουρημένους τοίχους έλεγα.

Βλέπω καμιά φορά τις γυναίκες που καθαρίζουν τα κτίρια, να πλένουν και τα πεζοδρόμια, αλλά το αποτέλεσμα δε με ενθουσιάζει. Μέχρι που έκανε την επέμβασή του ο Δήμος.

Με τα ειδικά του οχήματα, με τις μάνικες, με την πίεση του νερού που ξεκολλούσε κάθε ίχνος μπίχλας από τοίχους και πεζοδρόμια. Όταν το είδα, παραξενεύτηκα. Μετά το ξανασκέφτηκα.

Πλησιάζουν εκλογές. Τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Αυτή η σκατούπολη πρέπει μέσα σε ένα μήνα να θυμίζει Ευρωπαϊκή πόλη. Να λάμπει. Βρέξαμε τα κατουρημένα, θα βρούμε κι ένα χώρο, κάπου παράμερα, να πετάξουμε τα πρεζάκια και τα κορίτσια του δρόμου και καθαρίσαμε. Και επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι ο ψηφοφόρος είναι πρόβατο, θα του έχει μείνει αυτή η ωραία εικόνα και θα πάει να ψηφίσει τον ικανό και άξιο δήμαρχο που τη δημιούργησε.

Με την κατρουλίλα ξεμπερδεύουμε εύκολα. Με ένα ξέπλυμα. Η σκατίλα όμως, θέλει δουλειά για να φύγει. Κι άντε να δούμε τι θα προλάβουν.

www.psema.gr